UE lub w ramach dotacji z krajowych środków publicznych, 3) cena zakupu używanego środka trwałego nie przekracza jego wartości rynkowej i jest niższa niż koszt podobnego nowego sprzętu. Dokumentując wydatek na zakup używanych aktywów należy zatem dodatkowo przedłożyć: Jeżeli kwota wydatków poniesionych na remont środka trwałego stanowi istotną wartość, a jej jednorazowe ujęcie zniekształciłoby wynik finansowy danego okresu sprawozdawczego, to kierownik jednostki może podjąć decyzję o rozliczeniu tych kosztów w czasie za pośrednictwem konta 64-0 "Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów". Przy czym zgodnie z krajowym standardem rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego może być mierzony w sposób bezpośredni za pomocą Wartość wynikająca z umowy lub cena sprzedaży, w przypadku jej braku. 1. Wycena wartości początkowej zakupionego środka trwałego. Wartością początkową środka trwałego pozyskanego w drodze zakupu jest cena jego nabycia, którą - w świetle art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości - jest cena zakupu składnika aktywów, obejmująca 1. Środki trwałe i środki trwałe w budowie. Elektroniczny przewodnik zawierający wielkie zasoby opracowań prezentujących ze szczegółami wszystko na temat rachunkowości oraz zagadnienia z zakresu podatków (VAT, PIT, CIT) . Przewodnik przeznaczony zarówno dla księgowych, którzy chcą ugruntować i poszerzyć swoją wiedzę jak i Wartość początkowa środka trwałego powinna być ustalona w oparciu o cenę nabycia oraz koszty poniesione przed przyjęciem go do używania w proporcji do współudziału, jaki posiada przedsiębiorca, czyli: (300 000 zł + 100 000 zł) * 80% = 320 000 zł. Nie ma tu znaczenia, że koszty związane z adaptacją mieszkania zostały W kontekście takiej sytuacji może dojść do okoliczności, w której jeden z małżonków otrzymuje środek trwały uprzednio wykorzystywany w działalności gospodarczej drugiego małżonka. W poniższym artykule zastanowimy się, jakie konsekwencje niesie sprzedaż środka trwałego po rozwodzie. Wspólność małżeńska a środek trwały Jak rozliczyć środki trwałe z dotacji? Zakupione składniki majątku, finansowane z dotacji nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Przedsiębiorca ma jednak obowiązek amortyzować, zakupione środki trwałe z dotacji. Sprawdź jak prawidłowo ująć w systemie zakup środka trwałego z dotacji! 9 sierpnia 2021 Powołany przepis znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy wydatki na zakup (wytworzenie) środka trwałego zostały najpierw przez podatnika poniesione (podatnik rozpoczął już dokonywanie odpisów amortyzacyjnych), a dopiero później zrefundowane, np. z dotacji unijnej. Od kiedy należało wykazać przychód z dotacji: czy od dnia oddania środka trwałego do użytkowania, czy od dnia otrzymania dotacji na rachunek bankowy? Aktualizacja: 18.03.2010 02:00 CZcr. Z dodatkowego wsparcia finansowego, jakim są dotacje skorzystało i skorzysta wiele podmiotów. Jest to dobre rozwiązanie zarówno na starcie, jak i dalszych etapach działalności gospodarczej. Uzyskane środki z reguły są przeznaczane na zakup wyposażenia oraz środków trwałych. W przypadku tych drugich należy pamiętać, że odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT. Przedsiębiorcy z upływem czasu często decydują się na ich sprzedaż. Jak wówczas należy ją rozliczyć? Czy ma znaczenie, że zakup sfinansowany był dotacją? Do jakich przepisów się dostosować? Sprawdź, jak rozliczyć sprzedaż środka trwałego sfinansowanego dotacją. Koszty związane ze sprzedażą środka trwałego Zasada ogólna rozliczania kosztów wynikających ze sprzedaży środka trwałego została uregulowana w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, w tym wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. A więc w sytuacji, gdy sprzedaży podlega nie do końca zamortyzowany środek trwały, jego niezamortyzowna cześć wartości początkowej będzie stanowiła koszt podatkowy. Nieuwzględnione więc wcześniej w kosztach odpisy amortyzacyjne, począwszy od miesiąca, w którym nastąpiło zbycie, powinny zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w jednej kwocie. Tego typu wartość należy ująć w kol. 13 KPiR - pozostałe wydatki. Jak należy postąpić w przypadku środków trwałych sfinansowanych dotacją? Otóż organy podatkowe w kwestii tej reprezentują dwa stanowiska - pierwsze zezwalające na ujęcie umorzonej wartości początkowej w kosztach firmowych oraz drugie, które kategorycznie tego zabrania. Wśród korzystnych dla podatników stanowisk organów podatkowych można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. IPTPB1/415-99/12-2/MD z dnia 26 kwietnia 2012 roku. Jak wynika z jej treści, przedsiębiorca dotację z PUP przeznaczył na zakup samochodu, który wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik dokonywał odpisów amortyzacyjnych zaliczając do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej niesfinansowanej dotacją, natomiast odpisy amortyzacyjne od części, która została pokryta dotacją nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych. W świetle obowiązujących przepisów organ podatkowy stwierdził, iż kosztem uzyskania przychodu w przypadku zbycia samochodu będzie wartość początkowa tego samochodu, pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (zarówno stanowiące koszt uzyskania przychodu, jak i niestanowiące kosztu uzyskania przychodu). Zatem cała niezamortyzowana część wartości początkowej środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie jego zbycia. Zupełnie odwrotne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o sygn. ITPB1/415-223/13/PSZ z dnia 29 kwietnia 2013 r., gdzie przedsiębiorca uzyskał dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej, którą przeznaczył na zakup środka trwałego – samochodu osobowego. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczone zostały wyłącznie odpisy amortyzacyjne od tej części wartości samochodu, która została sfinansowana z własnych środków podatnika. Organ podatkowy stwierdził, że brak jest możliwości zaliczenia w całości niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów. Niezamortyzowana wartość początkowa samochodu, która pokryta została z dotacji nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w przypadku zbycia samochodu. Decydujące w tej kwestii mogą okazać się wyjaśnienia Ministra Finansów, w których resort przychyla się do stanowiska korzystnego dla podatników. Zdaniem MF w przypadku sprzedaży środka trwałego, za koszt podatkowy należy uznać wydatek na jego nabycie, stanowiący wartość początkową pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez względu na źródło jego finansowania. Środki trwałe są w przedsiębiorstwie często nieodłącznym elementem prowadzenia działalności gospodarczej. Środki trwałe mogą być pozyskiwane przez jednostkę na różne sposoby, może być to zakup środka finansowany ze środków własnych, a także z kapitału obcego, czyli poprzez zaciągnięcie kredytu bądź pożyczki. Niejednokrotnie zdarza się, iż istnieje możliwość uzyskania dotacji na zakup środka trwałego lub dotacji w postaci środka trwałego. Jak w takiej sytuacji podatnik powinien ująć w księgach rachunkowych dotację na zakup środka trwałego, mając na względzie aspekt podatkowy? Definicja dotacji została zawarta w art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. Nr 0, poz. 2077), zgodnie z którym poprzez dotacje rozumiemy podlegające szczególnym zasadom rozliczania środków z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Ustawodawca w prawie bilansowym jednoznacznie określił, w jaki sposób jednostka powinna zaewidencjonować w księgach rachunkowych dotację na środki trwałe, bowiem w myśl art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, dalej UoR) środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie oraz prac rozwojowych, jeżeli stosownie do innych ustaw nie zwiększają one kapitałów (funduszy) własnych. Zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów kwoty zwiększają stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych lub kosztów prac rozwojowych sfinansowanych z tych źródeł. Zgodnie z powyższym, tego typu dofinansowanie lub całkowita pomoc nabycia składnika majątku z programów pomocowych wymaga zaliczenia wsparcia do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Odnosi się je w pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych, które to jednostka powinna dokonywać na zasadach ogólnych zawartych w prawie bilansowym. Odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego sfinansowanego dotacją dokonuje się drogą systematycznego, planowanego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji, zaś rozpoczęcie amortyzacji powinno nastąpić nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, natomiast zakończenie amortyzacji nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego, co wynika z literalnego brzmienia art. 32 UoR. Otrzymując środki z dotacji, mamy do czynienia najczęściej z dwoma przypadkami, mianowicie może wystąpić sytuacja, w której dotacja wpływa na rachunek bankowy jednostki przed oddaniem środka trwałego do użytkowania i rozpoczęciem jego amortyzacji oraz kiedy otrzymana dotacja wpłynęła już po oddaniu do używania środka trwałego i rozpoczęciu jego amortyzacji. W sytuacji, gdy dotacja na finansowanie nabycia lub budowy środka trwałego wpłynie do jednostki już po przyjęciu tego środka do używania i tym samym po rozpoczęciu odpisów amortyzacyjnych, to dla celów bilansowych nie koryguje się wcześniej dokonanych odpisów. Rozliczenia należy dokonać poprzez jednorazowe odniesienie do pozostałych przychodów operacyjnych kwoty dotacji ustalonej proporcjonalnie do odpisów amortyzacyjnych, które zostały dokonane przez jednostkę do dnia otrzymania dotacji. Szczególnie problematyczna z punktu widzenia podatkowego jest sytuacja, w której jednostka otrzymuje dotację już po przyjęciu środka trwałego do użytkowania oraz dokonuje odpisów amortyzujących. Wówczas podatnik zobowiązany jest do dokonania korekty do celów podatkowych. Dotychczas pojawiało się wiele wątpliwości co do okresu dokonania owej korekty, natomiast wszelkie wątpliwości zostały rozwiane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który dokonał zmiany do wcześniej wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2017 r., w której zawarł kontrowersyjne stanowisko w zakresie określenia momentu korekty kosztów, w zakresie dokonanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych po części dotacją. Bowiem co do zasady dotacje związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są opodatkowane podatkiem dochodowym. Natomiast w tym przypadku istnieje kilka wyjątków, a wśród nich są środki trwałe, których zakup czy wytworzenie finansowane dotacją nie stanowi przychodu podatkowego. Problematyka tego zagadnienia dotyczy głównie momentu otrzymania środków z dotacji, które mogą trafić na rachunek bankowy podatnika dużo później niż faktyczne rozpoczęcie amortyzacji środka trwałego, który został nabyty w tym celu. Ostatecznie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2017 r. (sygn. akt: stwierdził, iż podatnik powinien dla celów podatkowych dokonać korekty w okresie, w którym dotacja wpłynęła na jego rachunek. „(…) Od chwili podpisania umowy o dofinansowanie do momentu otrzymania dotacji podatnik nie jest w stanie prawidłowo wyliczyć kwoty zwrotu, co ma istotny wpływ na obliczenie proporcji udziału dotacji w finansowaniu środków trwałych. Jest to możliwe dopiero po przekazaniu podatnikowi kwoty dofinansowania i to w tym właśnie momencie powinien dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych. Dopiero po otrzymaniu dofinansowania możliwe jest prawidłowe określenie wartości odpisów amortyzacyjnych, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Korekty tej należy dokonać na bieżąco w momencie fizycznego zwrotu. Sądy prezentują takie samo stanowisko. Ich zdaniem otrzymana dotacja na zakup (wytworzenie) środka trwałego po jego przyjęciu do używania i rozpoczęciu amortyzacji nie powoduje obowiązku korekty kosztów wstecz, tylko potrzebę jednorazowego ich zmniejszenia w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dotację (…)”. Należy tylko odpowiednią część dotacji, która została ustalona proporcjonalnie do odpisów amortyzacyjnych dokonanych do dnia otrzymania dotacji, odnieść jednorazowo do pozostałych przychodów operacyjnych. Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści Pozostałe 57% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.